Meer over Washington Congres over Anti-Straling & Confronteren

Het vermogen om te confronteren is het vermogen om ruimte te hebben. Je moet ruimte hebben anders heb je geen universum. En ruimte betekent vrijheid! En om die reden, als men vrij wil zijn, moet men in staat zijn tot confronteren. De man die van de vijand wegrent is daarna nooit meer vrij. – L. Ron Hubbard

Tegen het midden van de jaren vijftig hadden de Amerikaanse kernproeven de lucht boven Noord-Amerika gevuld met alarmerende niveaus van radioactieve stof. En nergens was de radioactieve neerslag zo groot als in de woestijn van Nevada waar kernproeven werden gehouden en waar letterlijk honderden explosies de hemel verlichtten in vele staten.

L. Ron Hubbard, die een paar honderd kilometer ten zuiden daarvan sprak in Phoenix, Arizona, dat alles als radioactief registreerde op een geigerteller voor het meten van straling. Vegetatie, vee, zelfs de piano in zijn huiskamer – alles gonsde van minieme radioactieve deeltjes.

En nog relevanter was dat Rusland haar eigen kernproeven deed, waarna het een race werd met Amerika, met als inzet wie de meeste en grootste bommen kon bouwen. Wat allemaal betekende dat de radioactieve straling zich overal naar toe verspreidde. Maar ondanks de toenemende hoeveelheden (atmosferische stralingsniveaus werden regelmatig in kranten gepubliceerd) had bijna niemand het over de gevaren.

Het merendeel van het publiek wist van niets en bezocht zelfs feestjes – zonder bescherming behalve een zonnebril – om de resulterende flits te “ervaren” van een kernexplosie die slechts een paar kilometer verderop plaatsvond. En voor de mensen die niet zo onbezorgd waren was het allemaal een mysterie, met paranoïde overheden die zich verscholen achter een sluier van geheimzinnigheid.

Dhr. Hubbard had het onderwerp al eens aangeroerd tijdens zijn eerdere congres (Londen Congres over Menselijke Problemen), waarin hij een oproep deed om een einde te maken aan zowel de geheimzinnigheid als het onwetend en onbelemmerd testen van atoomwapens. Bovendien ondernam hij persoonlijk rechtstreeks actie en vergaarde alle informatie die zorgvuldig geheim was gehouden voor het publiek voor zijn op stapel staande publicatie van het “Basishandboek voor Burgerbescherming”. Wat betreft de urgentie van de kwestie waren zijn openingswoorden veelzeggend:

“Wat zou vijftien minuten na de atoomaanval, vooropgesteld dat je nog leeft, je antwoord zijn op de volgende vragen:

1. Leven mijn familieleden en vrienden nog?

2. Functioneert de federale overheid nog?

3. Kan ik nog wel iets kopen met het geld dat ik op zak heb? Heeft het nog waarde?

4. Waar kan ik vanavond water krijgen om te drinken?

5. Zal ik morgen en volgende week iets te eten hebben?

6. Hoe kan ik anderen helpen?

7. Hoe kan ik wraak nemen op de mensen die deze bommen hebben gelanceerd?

8. Kan Amerika nog leven?

9. Kan er nog iets worden gered uit al deze chaos?

10. Hoe kom ik aan werk?”

“Als je gedood zou worden, zul je dan dood gaan in de wetenschap dat je alles hebt gedaan om ervoor te zorgen dat Amerika en jouw mensen konden overleven?”

En zelfs terwijl dat project werd voortgezet, ging ook het onderzoek van Dhr. Hubbard door. En toen er plotseling een monumentale ontdekking werd gedaan van een waarlijk wereldwijde urgentie, werd de oproep gedaan voor een “Noodcongres”. Gecharterde vliegtuigen op weg naar Washington vlogen van stad naar stad terwijl die onderweg Scientologists oppikten. En voor wat betreft de plaats waar zij samenkwamen op die zondag – 29 december 1956 – die kon niet passender zijn geweest: Hall of Nations in Hotel Washington, aan de Pennsylvania Avenue en uitkijkend op het Witte Huis.

Toen hij het podium beklom voor zijn openingswoord, verloor L. Ron Hubbard geen seconde om uit te leggen wat de noodsituatie was. Omdat hij een direct verband had opgemerkt tussen de case-vooruitgang en stijgende stralingsniveaus, verklaarde hij:

“Iemand die daar in Rusland een bom laat ontploffen heeft niets te maken met jou, die een pc auditeert in Purmerend, of wel dan? Nee. Heeft er helemaal niets mee te maken. Zo eenvoudig als wat. Dat moet een feit zijn dat er helemaal niet mee in verband staat. De snelheid waarmee pc’s in Orlando, Florida, Clear worden gemaakt, heeft niets te maken met kernsplitsing, of wel soms?

Luister, toen ik eindelijk het verband zag tussen deze twee feiten, kreeg ik een rooie kop.”

En nadat hij op de eerste dag drie lezingen en twee groepsauditingsessies had gegeven, onthulde hij zijn ontdekkingen die de onmiddellijke dreiging betroffen. Hier was Dianazeen, een mengsel van verschillende vitaminen, zo genoemd als verwijzing naar het vermogen ervan om op een Dianetics manier de effecten op het lichaam aan te pakken. En waar hij specifiek naar verwees was een van de vitaminen in die formule, nicotinezuur (niacine), en zijn ontdekking van de opzienbarende relatie tot straling – dat in staat was het lichaam rood te laten worden in precies hetzelfde patroon als eerdere zonnebrandplekken.

Maar ongeacht hoe legendarisch die ontdekking nu is geworden op de hedendaagse planeet Aarde, de ontdekkingen die Dhr. Hubbard vervolgens onthulde waren waarlijk wereldomvattend en strekten zich tot de oneindigheid uit. Want dat is de echte geschiedenis van radioactieve straling, die niet alleen maar terugging naar een tijd waar alledaagse voorwerpen hun eigen verlichting verschaften, maar waarin wordt uitgelegd hoe en waarom straling een inherente factor van praktisch ieder aberrerend voorval op het hele tijdspoor van een wezen was.

Wat ook allemaal verklaart waarom onderzoek naar straling resulteerde in zoveel mijlpalen in dit congres, van de allesomvattende doorbraken met betrekking tot Hebbendheid en Confronteren, tot het meest fundamentele programma om de antwoorden van Scientology overal te verspreiden: Project Derde Drijfveer.

En dat is het verhaal achter het eerste Anti-Straling Congres, dat oplossingen verschafte voor problemen die zo oud zijn als de weg naar Kralingen en zo hedendaags als de krantenkoppen van vandaag.