Meer over Anatomie van het Menselijk Verstand Congres

Ik ben bang dat we de realiteit hiervan maar al te snel zullen ervaren. Jullie staan op het punt deze planeet te erven, of jullie dat nu leuk vinden of niet. Ik kan alleen maar hopen dat jullie goed genoeg in vorm zijn om het te confronteren.– L. Ron Hubbard

Zoals Ron zou aankondigen, was voor hem de tijd aangebroken om precies datgene te doen wat hij al tien jaar had voorzien – de deur openen voor een enorme toestroom van nieuw publiek. Dit was een beslissing die alles te maken had met de technische vorderingen van het afgelopen jaar. Zoals hij de congresgangers vertelde:

“Het is niet het Clear maken van cases dat ons tegengehouden heeft. Het is het starten van cases dat ons tegenhield. Cases gestart krijgen. Als we ze gestart kunnen krijgen, dan kunnen we ze Clear maken. Ze gestart krijgen met stabiele wins, dat is ons probleem geweest. Tegenwoordig kunnen we ze allemaal binnenhalen.”

Na jaren van onderzoek had Ron inmiddels processen ontwikkeld om elke case aan te pakken, en de technologie om ze naar Clear omhoog te brengen. Er bleef slechts één barrière over om de preclear in-sessie te krijgen zodat de technologie kon worden toegepast. Dit was het voornaamste punt waar hij zich op richtte in 1960. En wat hij aan het oplossen was had alles te maken met de exacte definitie van “in-sessie” zijn, geïnteresseerd in zijn eigen case en bereid om met de auditor te praten. Zo ontdekte Ron verrassend genoeg dat sommige preclears geen interesse hadden in hun eigen case. En zonder die voorwaarde, was er zelfs geen case-vooruitgang mogelijk! Door verder onderzoek isoleerde hij vier factoren die de interesse en, zeer belangrijk, hulp in de weg stonden. Het punt was - ze waren niet geïnteresseerd in het aanpakken van hun eigen case omdat ze niet eens geloofden dat hulp mogelijk was.

Waarna Ron voor het “opstarten van cases” een doorbraak maakte met de ontwikkeling van de Presessie Processen, zo genoemd omdat ze de factoren aanpakten die noodzakelijk zijn om een sessie ook maar te laten beginnen, vandaar pre-sessie.

Nadat hij deze processen had vrijgegeven om ze direct te kunnen gebruiken bij disseminatie (het Londen Congres over Disseminatie & Hulp), begon Ron een nieuwe cursus; de 1e Saint Hill Theorie en Onderzoekscursus voor Gevorderden om auditors het volledige gebruik ervan in auditing te leren. Want behalve het feit dat ze nieuwe mensen omhoog brachten naar interesse om ze met hun eerste auditing te kunnen laten beginnen waren deze presessie-factoren juist van essentieel belang voor de case van elke Scientologist:

“Goed dan. Ergens rond oktober 1960 werd ik me bewust van het feit dat we het voor elkaar hadden. De 1e Saint Hill Theorie en Onderzoekscursus bracht op grote schaal cases omhoog waar eerder, ondanks jarenlange auditing, nog nooit verandering in was gekomen. Er was een aantal cases nog nooit veranderd door auditing. En wij brachten ze in beweging. Op dat moment hadden we het voor elkaar.”

Dit geeft allemaal aan wat Ron tot dit Congres bracht. Want hoewel de afgelopen tien jaar gewijd waren geweest aan de technische ontwikkeling om dit succes mogelijk te maken, was het nu tijd om die onvermijdelijke volgende stap te nemen. Zoals Ron het uitlegde:

“Nu kunnen we de deur gerust open zetten. Haal ze allemaal maar binnen, haal ze allemaal maar binnen.”

Bovendien wist Ron precies hoe hij dat zou doen. Want door al zijn jaren van ontwikkeling bijeen te brengen, waaronder elke factor die case-vooruitgang belemmerde, had hij een gloednieuwe cursus ontwikkeld die precies het waarmerk van Dianetics en Scientology belichaamde:

“Wat we gedaan hebben is spectaculair en is een complete doorbraak op het gebied van het menselijk verstand. Het neemt de voorspelbare, praktische aard van de natuurwetenschappen en brengt ze over naar de menswetenschappen. En dat is wat er gebeurde in Dianetics en Scientology.”

En daarin lag tevens de kern vervat van wat hij presenteerde als De Cursus van Anatomie van het Menselijk Verstand. Het uitgangspunt ervan was duidelijk. Als grote delen van de bevolking inderdaad dachten dat hulp niet mogelijk was, was dat in niet geringe mate te danken aan het feit dat de wereld van “het verstand” altijd toebehoord had aan het “gepieker-gepieker” van de filosofie

Terwijl er toch, zoals Ron vervolgens liet zien, in Dianetics en Scientology 20 “Dingen” waren die zo “massief zijn als een reageerbuisje” en die in het fysisch universum getoond en gedemonstreerd konden worden.

Aldus begon één van de meest kleurrijke congressen in de geschiedenis. Want al had het Shoreham Hotel inmiddels al van alles gezien, van Groepsauditing tot Upper Indoctrination TR’s, waren er borrelende reageerbuisjes, plastic schedels, marionetten, hersenen en zelfs brandjes te zien!

Maar nog belangrijker: nu hij de technologie had ontwikkeld om Clears te maken, legde Ron in handen van iedere Scientologist de meest eenvoudig methode die je je maar kunt bedenken, om bij ieder wezen dat de weg nog niet gevonden had een bewustzijn teweeg te brengen. En daar ging het in essentie over toen hij zei:

“Hoe ver kunnen we nu gaan?

Wel, ik kan je eerlijk zeggen, we gaan nu helemaal tot het eind.”